Een stukje rijden met de Harley power-cruiser, de 2020 versie van de Harley-Davidson Low Rider S.
De Harley power-cruiser, of performance cruiser zoals ze het zelf graag noemen, heeft het lekkere Milwaukee Eight blok en het meet 1868 cc, 114 cubic inch. Belachelijk veel eigenlijk voor een motor die net aan 310 kilo weegt. Mijn Ultra staat even bij West Coast Motors en ik krijg deze Low Rider S mee. Het eerste ritje was door de regen terug naar huis, niet fijn, maar ach je moet toch thuis komen he.
De volgende dag was het droog, dus even de Low Rider S uit de garage en een blokje om. De zit is even wennen, knieën een stukje omhoog, voeten direct onder je en het hogere dragster stuur maken de motor ook echt dat je sportief wil en gaat rijden. De bochten neemt de motor super makkelijk en kort. Dit laatste dankzij de aangepaste balhoofdhoek, 28 graden hoek in plaats van 30 graden. De upside down voorvork maakt het sturen af. Lekkerder worden de bochten niet. Al moet ik wel zeggen dat ik met mijn Ultra wel strakker door de bochten ga, maar dat zal een kwestie van wennen zijn, en dan voornamelijk wennen aan de zithouding.
De vering is straf, de demping is echt goed, maar alles is wel hard en past daarom goed bij de uitstraling die de power-cruiser heeft. Dat de Low Rider S ook low is, klopt. De ongeveerde hoogte van het zadel is net geen 70 cm, als je gaat zitten zakt het nog iets verder in. Knieën omhoog, voet op de steunen, koppeling in, motor in de versnelling en gas erop. Het standaard geluid uit de 2 shotgun uitlaten past niet bij deze Harley-Davidson, maar het gaat als een kanon. Binnen enkele tellen rij je al illegale snelheden en moet je vol in de ankers om de auto voor je niet doorklieven.
Op hogere snelheden blijf je vol in de wind zitten, dit ondanks het kleine kuipje rondom de koplamp. Maar door de houden aan het stuur, blijf je alles goed onder controle houden. De tank van net geen 19 liter laat je lekker ver komen. Een beetje apart maar de boordcomputer gaf bij deze motor aan dat het pas na 500 kilometer weer graag een volle tank wilde hebben. Dat is wel een hele mooie score.
Met 120 over de snelweg is wel werken. Ik bedoel meer je armspieren en je nek, die zitten vol in de wind natuurlijk. Maar de Low Rider? Die blijft netjes koers houden en kan dit tempo goed volhouden. Ik vind het als bestuurder van deze Harley echter lekkerder om met 80 over de kronkelwegen bij mij in de buurt te rijden. Lange bochten, korte scherpe bochten, de motor geeft geen kik en snijdt als het mes door de boter. Nog even een stuk gereden met droger weer. De warme zomer maand heeft even plaats gemaakt voor een wat herfstachtiger weer, dus de wegen waren aardig nat tijdens deze ritten. Toch een moment gevonden dat de weg droger was, dan merk je ook de grip in de bochten. Door de harde vering, die dus gewoon goed is, is de motor ook in de bochten koersvast. Snel door een links-rechts combinatie, schuin door een rechter bocht, lekker hoor.
En dan is het tijd om de Low Rider S weer in te leveren. Ik laat de motor, met iets te zachte uitlaten, nog even brullen en knal nog even een stukje over de wegen richting Alkmaar. Dit is niet een cruiser voor de long-distance rijder, maar wel een power-cruiser om goed mee voor de dag te komen. De prijs is ook goed, 23.500, en dat is gewoon concurrerend met de Japanse en Italiaanse motormerken.
