A hell of a day in Paradise.
Het laatste weekend van oktober, de Belgsiche 500 Miles wordt weer verreden.
Vorig jaar ging de 500 miles van België niet door, maar dit jaar gaan we er weer even lekker voor zitten. Ik mag starten met nummer 1, dat is altijd wel leuk.
Het regent behoorlijk als ik zaterdag ochtend op de Ultra stap richting Antwerpen. Even op de A2 bij Breukelen stoppen voor een espresso en weer door in de regen. Ik haal het roadbook en de eerste routebeschijving op bij Antwerp Motor Store in Ranst. Hier is het al gezellig en kom de eerste bekenden tegen, waaronder Clyde en Roberto uit Italië, de dealer van HD Parma. Vervolgens rij ik door naar Zandhoven en ook hier kom ik veel bekenden tegen.
Om 3 uur is het droog buiten en we krijgen een briefing voordat we mogen starten. Met Henri ga ik de uitdaging van deze 19e editie van de 500 miles aan. De eerste etappe is direct een lange, 140 kilometer en een route uitgewerkt op 2 bladen. We hebben een rustig tempo, ook omdat de weg op veel plekken nat is, de bladeren op de weg het ook nog een spekglad maken en door boeren op verschillende plekken wat modder op de weg gegooid was.
Later in de avond gaat het nog wel een paar keer hard regenen. Zo erg zelfs dat het regenwater uit het riool op de weg bij de putdeksels naar boven spuit. Echt opletten dan, want je wil niet op een stuiterende putdeksel rijden. Tussendoor is het aan het miezeren, wat het best wel moeilijk maakt om de route te lezen of de bordjes aan de kant van de weg. Mijn lampje op mijn routerol werkt niet en ik krijg het niet aan de praat door aan het kabeltje te rommelen. Bij het checkpoint dus toch maar een extra lampje in mijn hals gezet om de route een beetje zichtbaar te maken in de nacht.
We rijden aardig door, geen getreuzel en op een gegeven moment liggen we met z'n tweeën op de 2e plek bij het inchecken bij de checkpoints. Een Franstalige Belg rijdt voor ons en heeft het tempo er wel behoorlijk in zitten. Onderweg zie ik als ik voorop rij, verschillende vossen, op de weg, overstekend en aan de rand van de weg in het gras. Ook een overstekende marter is leuk om te zien. Gelukkig deze keer geen wilde zwijnen of overstekende herten.
De wintertijd gaat in, dus het wordt iets eerder op de klok lichter. De checkpoints gaan soepel, ook de 2 secret checkpoints doorlopen we met z'n tweetjes netjes. En om half 11 rijden we door de boog van de finish.
We nemen onze pinnen van de 500 miles in ontvangst en mogen aanschuiven aan het ontbijt.
Dan is het tijd om weer op de motor te stappen en na 200 kilometer zet ik de Ultra in de garage.
Totaal gereden dit weekend 1380 kilometer
