De laatste van de 5 European Ride 2 Eats van dit jaar gaat naar San Marino, de 'enclave' in Italië.

Ik start dit langere weekend op de donderdag door al vroeg op pad te gaan en de Duitse snelweg te kiezen en naar Oostenrijk te rijden. Na iets meer dan 1000 kilometer rij ik het plaatsje Sölden in. Door een verkeerde boeking was mijn bed & breakfast niet gereed, dus even creatief zijn en uitwijken naar een andere slaapgelegenheid. Die vond ik bij Alt Kaisers.

Tijdens het ontbijt nog even kletsen met de eigenaar van de Alt Keisers. Het skiseizoen was voor hun al geopend, want de geltsjer van Sölden was ook al geopend, en met de komende kampioenschappen in de omgeving van Sölden verwachte hij veel van de toeristen stroom.
Nadat ik het ijs van mijn zadel van de Ultra had geveegd stuurde ik om kwart voor 9 de motor de weg op om een kwartier later aan te komen bij het High Mountain Top museum van Hoch Sölden. Eerst even een bakkie koffie, want koud was het zeker. En dan het museum in. Echt een van de mooiste motormuseams in Europa. Voor mij de 2e keer na de wederopening om hier rond te lopen en het blijft super gaaf om te zien wat ze er van gemaakt hebben. De vele modellen die hier staan, uit alle jaren, van vele merken en vele soorten. Genieten.

Dan is het tijd om tol te betalen en de Timmelsjoch pas (passo Rombo) verder te rijden. De lucht is strak blauw, de temperatuur een graad of 2. Ik rij door mijn oude ski gebied, het Selva Gardena gebied. Nog even kijken of ik het hotel Wolkenstein kan vinden, maar volgens mij hebben ze die weggehaald om er een nieuw en groter hotel voor terug te plaatsen. Tja ook hier gaat het moderniseren verder.

In het Süd Tirol, in de Italiaanse Dolimieten, passeer ik Rifugio Alpino op 2.137 meter. De temperatuur is gedaald tot 0, maar ik rij lekker verder en geniet van de bergen. Via Passo Gardena (Jëuf de Frea of Grödner Joch) rij ik richting Corvara. Eerst nog even de Passo Campolongo (1875 meter) en dan met een grote glimlach naar de Passo Pordoi (2239 meter). Dit is toch wel een van mijn favorieten in de Dolimieten. Prachtige kleuren over de bergen en met de blauwe lucht en velle zon is het nog meer genieten.
De Paneveggio op 1505 meter boven NAP is de opmaak naar de passo Rolle (1984 meter). En dan afzakken naar Tornadico. Ik heb een kamer geboekt in Hotel La Perla en plaats de Harley voor de deur. Na een klein stukje wandelen kom ik bij een pizzaria voor het avondeten. En dan is het bedtijd, want je wordt best wel rosig van die bergen.

Ik ben weer vroeg op pad. Het is nog rustig op deze vroege zaterdag ochtend, waar de zon een prachtig goudengloed over de bossen en bergen laat glijden. Ik stop even voor wat foto's bij een prachtig stuk natuur, een meertje tussen de bergen. De Ultra brult lekker over de bergstraten richting Pontera, een pas op 1235 meter hoogte. De herfst kleuren zijn misschien wel nog mooier hier, van donker bruin, naar licht en van geel tot prachtig goud, met alle kleuren groen er tussen door. Dit is het zuidelijk gedeelte van de Dolimieten en onbeschrijvelijk mooi. Mijn weg vervolg ik door de bossen bij Valbrenta en ik slinger mezelf met mijn Harley door de Seren del Grappa. Boven op de Grappa wordt een uitgestrekt schilderij getoond, naaldbomen, bomen met bladeren, stukken gras en kale bergen maken het plaatje compleet. Op de Borso del Grappa moet ik ook echt even stoppen en geniet eventjes met volle teugen van dit spektakel aan kleuren.

De weg naar beneden, uit de bergen gaat in een keer heel snel en voor dat ik het eigenlijk in de gaten heb rij ik naar Vincenza en kies daar voor de snelweg naar Rimini. Het laatste stukje tolweg en dan afslaan naar San Marino. Samen met Arjen rij ik dit stukje binnendoor. San Marino ligt op een berg, dus nog even een paar bochten. Arjen kiest ervoor om direct naar het hotel te rijden. Ik rij zelf een stukje verder en zoek een tramstation op die op een brug geplaatst is. Een foto moment. (kom ik later nog even op terug).
Dan rij ik door naar de plek die ik bedacht had voor de groepsfoto en beoordeel de plek, helemaal oke en in mijn eerdere voorbereidingen had ik al doorgegeven dat motoren even iets verder geplaatst moest worden.
En nu naar het hotel en inchecken.

Hier zitten de meeste IBA rijders al bij elkaar en genieten in het zonnetje van een drankje. En daar kom ik er ook achter dat ik mijn portemonnee met passen en geld verloren ben. Terugscannend op mijn tijdlijn kan het maar op 2 plekken gebeurd zijn, bij het betalen van de laatste tol of onderweg naar San Marino. 

Het is half 4, dus naar de fotoplek. Hier staat de rest van de groep ook al klaar. Dus nog even handen schudden en bijkletsen.
16.00 precies, foto moment. Een van de mannen had een (nog niet) IBA lid meegenomen en die maakte de foto, altijd handig een extra paar handen. En hierna terug naar het hotel.
Daar kon ik nog even met het restaurant in de slag om alles in goede order te laten verlopen, want de groep was niet de eerder geplande 40 maar het waren maar 22 rijders. Voor mannen in het restaurant gelukkig geen probleem. En nadat we nog goed hebben kunnen genieten van een biertje of ander drankje konden we om 19.00 aanschuiven voor een geweldige combinatie van lokale gerechten, verdeeld over enkele schalen.
Helaas ging het afrekenen wederom een beetje moeilijk en omdat er een paar mannen eerder weggegaan waren klopte de eind rekening ook niet helemaal, dus even een hobbeltje te nemen, maar goed gekomen en kon ik rustig mn bed in duiken.

's Nachts kwam ik tot het idee wat ik wellicht mijn portemonee verloren was bij de fotoplek met het treinwagonnetje op de brug. Dus na het ontbijt eerst naar die plek gereden. Het was fris, maar lekker en op het moment dat ik onder de brug doorrij naar het punt waar ik  de dag ervoor mijn motor parkeerde zag ik mijn portmonee al in het gras liggen. Man wat was ik blij!!
Direct het ding goed weggestopt en op de motor gestapt. Nog even via de binnendoor wegen toeren naar de tolweg. Hier even het gas erop, want ik wil de bergen in voordat daar de regen naar beneden komt, want helaas zijn de vooruitzichten niet al te best mbt het weer.
Bij Veneto rij ik de bergen in richting passo Pian delle-Fugazze (1163 meter) en kies ik voor de Strada Statale del Pasubio. Ondanks dat het bewolkt is, zijn de kleuren hier ook nog heel mooi, echt herfst kleuren. Langs de Via Vicenza zie ik een klooster in de bergen, een wit kerkje met een een gebouwtje ernaast. Eremo di San Colombano is een hermitage in Trambileno. Gebouwd tegen de zijkant van een berg met natuurlijk grotten als basis. Deze grotten zijn gevormd door de stroming van de Leno Vallarsa.
Ik vervolg mijn weg en bereik de passo Bordala (1250 meter). De bergen worden minder ruig en minder hoog. Ik daal via de bergwegen verder naar beneden en draai naar het westen naar het Garda meer. Wat dan wel weer grappig is dat ik een pas passeer op 287 meter hoogte, nou ja hoogte, passo S. Giovanni staat echt als pas geregistreerd. Via een drukke weg rij ik een stuk langs het Garda meer en bij het plaatsje Limone Sul Garda maak ik een scherpe bocht naar de SP115. Een geweldige gave bergweg met op sommige punten en spectaculair zicht op het meer en de bergen. Ik geniet van deze late middag rit. In Gardola zie ik in een bocht een hotel, en het is al laat in de middag, dus motor voor de deur en vragen of er een kamer vrij is. Dat was snel geregeld, ook de motor kon in de parkeergarage gezet worden en bij de buren, een Italiaanse pizzeria, kon ik genieten van een dubbele portie lasagna (wat eigenlijk een voorgerecht is).
Dit was een geslaagde zondag.

Het is 's morgens nog droog, dus vroeg de weg op richting het noorden. Ik klim de passo Palade op en rij verder richting Lana. Ik ben bijna bij de Oostenrijkse grens en rij langs het Lago di Rèsia. Vlak na het plaastje Graun im Vinschgau staat hier nog een kerktoren in het stuwmeer, Campanile di Curon Venosta Vecchia. Door het vol laten lopen van het stuwmeer moest het bergdorpje verplaatst worden, de oude kerktoren hebben ze echter laten staan, waardoor dit nu een leuk fotoplekje is geworden voor de vele toeristen en motorrijders.
Via de Fernpass rij ik verder, en nu wel even tijd voor een fotostopje. Net over de Duitse grens vind ik een hotel waar ik mijn Harley in de gesloten gerage mag plaatsen. Ondanks de zeer slechte wifi verbinding in het hotel, vermaak ik me met een biertje en een goed stuk stoofschotel.

Het is dinsdag en het heeft snachts best wel hard geregend, de wegen zijn dan ook nat en op enkele plekken ook glad. Ik probeer even zoveel als mogelijk de snelwegen te vermijden en maak een rechte route terug naar huis dwars door Duitsland. Onderweg zie ik nog in het plaastsje Burladingen en zeer grappige hybride Volkswagen staan, type XL1. Deze Volkswagen met vleugeldeuren was een tweezitter maar kan 100 kilometer op een liter diesel rijden.
Ik schiet Frankrijk in en ondertussen is het behoorlijk aan het regenen. Bij Goersdorf zit ik vol in de Vogesen en draai van de ene landweg over naar de volgen bosweg. Super leuk als het mooi weer is, maar met deze regen zeer vermoeiend. 
In Weismes in België vind ik ook nu weer een leuk hotel met goed restaurant. Tijd om te stoppen en even de natte motorkleren uit. 

Woensdag, het laastste stukje van deze trip. De eerste dagen waren super in Oostenrijk en de Italiaanse Dolimieten. Mega genoten van de kleuren en de wegen. Ook de Ride 2 Eat met gelijkgestemden was wederom erg gezellig.
Ook de weg terug was leuk, al was het een stuk kouder en later dus ook natter. 
Een mooie trip