Het is donderdag avond en we rijden van Haarlem met z'n vieren richting Hoek van Holland. In de voorbereiding hebben we het zo geregeld dat we met de nachtboot van Hoek naar Harwich gaan, slapen doen we dan in een vooraf geboekte hut. Hierdoor komen we netjes uitgeslapen aan in Harwich.

 

Nadat we de spullen weer op onze Harley's hebben gebonden, rijden we de boot af met Maurice voorop. Via de kronkelweg optie op zijn TomTom sturen we de motoren over de mooie Engelse wegen richting Essex. Onderweg parkeren we nog even bij een kofferverkoopveld voor een kop koffie.

En dan is het nog een klein stukje naar Mersea Island. Het is nog leeg op het camping terrein en we plaatsen onze tentjes op de plek waar ik 3 jaar geleden ook heb gestaan. Het veld is nog maagdelijk schoon.

Hierna pakken we de motoren weer om richting Colchester te rijden. De oudste stad in Essex. Onderweg hebben we eigenlijk direct aanspraak van Engelsen, iedereen wil even kijken naar die rare Dutchies die op grote Harley-Davidson touring motoren rondrijden in hun land.

Terug op de camping lopen we over het terrein en bekijken de vele 2 en 3 wielige kreaties die waarschijnlijk ooit een goedkeuring hebben gehad om op de Engelse openbare wegen mogen rijden, al hebben we enkele echt hele grote vraagtekens gezet. Op het terrein waren ook diverse winkeltjes met uiteenlopende spullen, van motorkleding, tot diverse winkeltjes met patches in pinnetjes, maar ook kaboutertjes en lederen spulletjes.

Eten doe je ook op het terrein bij een van de vele wagens die een diversiteit aan eten voorschotelen. Met als toetje een lekker ijsje of een versie espresso.

Op het hele terrein was een zeer relaxte en geweldige sfeer te beleven, tussen de tentjes groepjes bikers, kinderen, ouderen, minder validen, mooi en enorm lelijk, alles liep door elkaar en maakte er een feestje van.

's Avonds hebben we met een biertje in de hand genoten van de cover band Full Mental Racket. Drie wat oudere mannen die een geweldige sfeer creerden in de tent. In het andere gebouwtje trad op dat moment een Hard Rock Finse band op, niet helemaal ons ding.

 

De volgende dag was het lekker wakker worden met een bleek zonnetje en een overweldigende rust op het eiland. Die nacht had het wel behoorlijk geregend, maar gelukkig was daar 's morgens niet veel van te merken. Dus als eerste richting onze nieuwe vriend Peter van de espresso machine om een verse kleine koffie te scoren.

Hierna met de groep weer een volledig Engels ontbijt scoren en dan is het tijd voor weer een ritje. We besluiten om richting het Ace Cafe in Londen te rijden. Gisteren hebben we ook al een poging gedaan, maar toen was het eigenlijk net iets te ver. Door een navigatie fout van Michiel waren we bijna weer op de camping beland ;-) maar Maurice heeft het na de lunch netjes overgenomen. En nog een klein incidentje in Londen Wembley, waarbij Michiel van de weg werd gedrukt, zijn we alsnog, wel in 2 delen, bij het Ace Cafe aangekomen. Zittend op een stoeltje in de zon hebben we even genoten van de auto's en motoren die op het terrein binnen kwamen rijden.

 

Onderweg naar Bum in the Mud hebben we lekkere spareribs gegeten in een lokale Engelse pub. Op het campeerterrein is het alweer behoorlijk druk en gezellig rondom de feesttenten en de diverse winkeltjes. We laten ons overhalen om patches en pinnetjes te kopen en laten zelfs speciale en unieke naam patches maken voor op de vestjes.

's Avonds is het weer tijd om te genieten van de bands, in de grote party tent speelde een Pink Floyd cover band. Technisch echt enorm goed, maar er was weinig sfeer, zeker in vergelijking met de avond ervoor. Niet al te laat hebben het feeest verlaten zijn gaan slapen in onze tentjes.

De nacht werd sfeervol gevuld met het geluid van een koppeltje dat bezig was in hun eigen tentje, de gehele nacht dus.

 

Zondag ochtend was het tijd om alles weer in te pakken. Ook deze nacht had het geregend en moesten we tentspullen nat in de hoezen en zakken proppen. Vroeg in de ochtend hebben we de motoren gestart en zijn we vertrokking richting Dover.

In Dover hadden we nog tijd voor Fish-and-Chips en deze was toch wel heel erg goed, dus niet zo'n vieze vette vis in een krant gewikkeld waarbij de inkt op de frietjes gedrukt staat. Hierna hebben we het kasteel nog even wat beter bekeken en wel vanaf de witte rotsen. En toen was het tijd om naar de boot te rijden. We konden een vaart eerder nemen en ook nog eens in Duinkerken uitstappen. Hierna was het gewoon snelweg rijden waarna we rond half 11 - 11 uur nat, koude en moe thuis aankwamen.

Een geslaagd Engels weekend.

    .  .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .  

MichielsHarley

de Harley rijder